16 juni 2005
De Duitse onderzoekers Stefan Lucks en Magnus Daum hebben een
techniek gevonden om twee PostScript-documenten te voorzien van
eenzelfde MD5-hashcode. De methode maakt gebruik van de mogelijkheid om testroutine in een PostScript-document te programmeren.
Enige tijd geleden werd bekend dat het relatief eenvoudig was voor een
computergebruiker om binnen een paar uur twee willekeurige tekenreeksen
te genereren die dezelfde hash hebben, welke we voor het gemak R1 en R2
noemen. Het voorkomen van twee verschillende tekenreeksen met dezelfde
hash wordt een ‘collision’ genoemd.
Een andere tekortkoming van het MD5-algoritme is dat als aan deze twee
tekenreeksen dezelfde informatie, aangeduid als ‘S’, wordt toegevoegd,
de twee nieuwe reeksen – R1S en R2S – dezelfde hash-code zal geven.
Deze toegevoegde informatie is een uitgebreide testroutine, dat
controleert of de tekenreeks aan het begin van het document – het enige
verschil tussen de twee documenten – gelijk is aan R1. Als dit het
geval is, wordt tekst T1 weergegeven, zo niet, wordt tekst T2
weergegeven. Dit resulteert in twee documenten met dezelfde hashcode
die verschillende informatie laat zien.
De methode hoeft niet beperkt te blijven tot het
PostScript-bestandsformaat; macro’s in Word-documenten en programma’s
kunnen bij een hash verschillende data presenteren. Een hash wordt
onder andere gebruikt om bestanden van een unieke code te voorzien,
waaraan een digitale handtekening kan worden gekoppeld. Op die manier
kan worden voorkomen dat iemand de handtekening van het ene document
gebruikt voor een ander. Met de ontdekking van de methode om twee
documenten van dezelfde hash te voorzien is dit wl mogelijk, waardoor
deze methode van signeren onbetrouwbaarder wordt. De twee onderzoekers
zijn van mening dat deze ontdekking een serieus gevaar gaat worden
zodra er efficintere methodes worden gevonden om MD5- en
SHA1-hashcollisions te berekenen.
