27 augustus 2007

Werden we er in mei nog op attent gemaakt dat een 'forgetful computer' niet zo'n slecht iets was, nu is ook het Web aan de beurt. Een nieuwe strategie van The New York Times om haar artikelen op de eerste plek van zoekmachines te krijgen, ongeacht de zoekvraag, creëert een onwelkom probleem: al lang geleden 'begraven informatie' over mensen die verkeerd is, out of date of incompleet krijgt een (veelal niet gewenst) nieuw leven. De redactieburelen van The New York Times worden minstens eenmaal per dag geconfronteerd met klagers, die bezorgd zijn over eventueel ontslag, de onmogelijkheid een andere baan te krijgen of klanten te verliezen door deze oude nieuwsberichten. Neem het geval van Allen Kraus, voorheen een manager bij de Human Resource afdeling van de stad New York. Hij was verantwoordelijk voor een afdeling die hogelijk geprezen werd voor de bestrijding van fraude. Een conflict met een nieuwe baas over budgetten leidde tot een vertrekregeling. Zijn vertrek werd door zijn baas echter bekend gemaakt in een persbericht waarin tegelijkertijd een fraude- en oplichtingszaak werd bekendgemaakt, wat tot de suggestie leidde dat zijn ontslag daarmee samenhing. Een paar uur later stelde zijn baas in een tweede persbericht dat 'there is no evidence of criminal culpability on Mr. Kraus’s part but we are concerned about weaknesses in his department'. De New York Times rapporteerde de volgende dag dat Kraus onder druk was afgetreden als gevolg van het onderzoek. Zijn kant van het verhaal werd niet verteld. Dat gebeurde de dag daarna, nadat hij de Times had benaderd, maar wel in een veel korter artikel. Uiteindelijk moest zijn baas een brief ondertekenen waarin zij meldde dat zijn ontslag niet te maken had met het fraude-onderzoek. Dat was zestien jaar geleden. Kraus richtte een succesvolle consultancy op met klanten in de gehele VS. Maar zoek zijn naam op in Google: het eerste resultaat is niet de homepage van zijn adviesbureau, maar een oud artikel uit de New York Times: 'A Welfare Official Denies He Resigned Because of Inquiry'. En Kraus vraagt zich af of dit hem klanten kost….

Kraus' verhaal is een ongelukkig bijverschijnsel van de 'search engine optimization', die de krant gebruikt om het verkeer naar zijn website te vergroten en daardoor aantrekkelijker te worden voor adverteerders. De techniek brengt de content van de krant altijd in de top van de zoekresultaten, ongeacht het belang of de relevantie. Kraus is niet de enige die problemen ondervindt. Een persoon die jaren geleden werd gearresteerd op verdenking kinderen te hebben gemolesteerd bewees dat de beschuldiging vals was en de aanklacht werd ingetrokken. Maar de krant publiceerde alleen de aanklacht, niet het laten vallen ervan. Een vrouw stelde dat haar huwelijksaankondiging van 20 jaar geleden de verkeerde universiteit vermeldde. Nu is ze bang dat mogelijke werkgevers die haar 'google-en' haar zullen verdenken van CV-manipulatie. De meeste klagers willen dat de berichten worden verwijderd uit het archief. Het schept een probleem voor The Times. Tot voor kort, het antwoord op dergelijke klachten was altijd: 'There’s nothing we can do'. Craig Whitney, assistent redactuer en verantwoordelijk voor het handhaven van de eigen normen, zegt: 'Removing anything from the historical record would be like airbrushing Trotsky out of the Kremlin picture'. Hij erkent wel dat 'because the Internet has opened to the world material once available only from microfilm or musty clippings in the newspaper’s library, we have a new obligation to minimize harm'. Maar wat kunnen ze doen ? Er zijn nogal wat problemen. 'You can’t accept someone’s word that an old article was wrong. What if that person who was charged with abusing a child really was guilty? Re-report every story challenged by someone?', zegt Jonathan Landman, de verantwoordelijke redacteur voor online nieuws. 'Impossible, there’d be time for nothing else'. En: 'How about trying a technological fix that would push articles with problems lower in search engines? What standards would you use? Would you be burying other important information? What about allowing an aggrieved party to place a comment in the archive? How would you police its accuracy?' De redacteuren hebben een eerste stap gezet: het corrigeren van zelfs hele oude fouten als een persoon bewijs kan leveren. De discussie over wat de krant nog meer kan doen is heftig. Bob Steele, ethicus aan het Poynter Institute is St. Petersburg, Florida, een opleidingscentrum voor journalisten, zegt dat hij zeer voorzichtig zou omgaan met het verwijderen of veranderen van artikelen uit een archief. 'There are consequences to that', zo zegt hij. 'An absence of a piece of information could lead to rumor, falsehood, inaccurate actions down the road by somebody because they can’t find the record. The public would have every reason to say: ‘What else is missing? What else is altered?’' Viktor Mayer-Schönberger, associate professor aan Harvard's John F. Kennedy School of Government, heeft een ander antwoord op het probleem. 'Newspapers, including The Times, should program their archives to 'forget' some information, just as humans do. Through the ages, humans have generally remembered the important stuff and forgotten the trivial', zo zegt hij. 'The computer age has turned that upside down. Now, everything lasts forever, whether it is insignificant or important, ancient or recent, complete or overtaken by events'. The New York Times zou bepaalde items zodanig kunnen programmeren dat ze slechts korte tijd publiekelijk toegankelijk zijn. 'Articles of larger significance could be assigned longer lives, or last forever'. Maar wat is 'larger significance' ? Mayer-Schönberger stelde dat zijn voorstel niet anders is dan wat de krant vroeger deed toen het oudere artikelen die niet langer nuttig leken, vernietigde. Maar wat als iets weggegooid wordt dat later heel belangrijk wordt gevonden ? 'That’s a risk you run', zei Mayer-Schönberger. 'But we’ve dealt with that risk for eons'. Het punt is wel dat de kranten zelf waarin de artikelen stonden bewaard bleven, terwijl veel van de online artikelen de krant niet eens halen….