20 december 2007
Sarah Wells was woedend toen ze een artikel las in de Saint Charles Journal over Megan Meier, een 13 jarig meisje uit Missouri dat tot zelfmoord werd gedreven door veelvuldig en onophoudelijk pesten op Internet. Het feit dat het pestgedrag werd veroorzaakt (althans zo wordt gezegd) door de moeder van een van Megan's vrienden door middel van een vals MySpace-adres maakte Wells des te kwader. Toen ze vervolgens ook nog vernam dat de vrouw een aangifte gedaan had tegen de vader van het meisje, die in woede een tafel van de vrouw vernield had, nam ze de beslissing daar wat aan te doen, vooral omdat bleek dat justitie weinig kon ondernemen tegen Drew. Het krantenartikel noemde de naam van de vrouw niet, maar bood voldoende details om haar te identificeren door middel van online gegevens aangaande onroerend goed. Wells identificeerde de vrouw als Lori Drew, uit O'Fallon, Missouri. Na de gegevens geverifieerd te hebben bij een kennis in de betreffende regio, wijdde ze een blogpost aan het verhaal. 'It was outrageous enough what she had done, but dragging (Megan's father) into the courts, calling the police and bringing the charges against the family whose daughter had suffered a great deal because of her … for her to do that, it was like, OK, it's coming back to you', zei Wells. Een analist zei dat de 'firestorm that followed illustrates what happens when the social imperative to punish those in a community who violate social norms plays out over the internet. The impulse is human nature and few can imagine an offense more egregious than a trusted adult preying on the emotions of a vulnerable child'. Het aanpakken van de 'slechterikken' hekpt om orde te bewaren en draagt bij aan het behoud van waarden en normen, zo wordt gezegd.
'Internet shaming is done by people who want actually to enforce norms and to make people and society more orderly', zegt Daniel Solove, hoogleraar recht aan de George Washington University en auteur van The Future of Reputation: Gossip, Rumor and Privacy on the Internet. 'The problem is that internet shaming actually destroys social control and makes things more anarchic, and it becomes very hard to regulate and stop it'. Wells publiceerde enkel de naam van Lori Drew, maar haar lezers en andere bloggers gingen verder en publiceerden de naam van haar echtgenoot, het adres en telefoonnummer, een mobiel nummer, de naam van hun reclamebureau en de namen en telefoonnummers van hun klanten. Toen het verhaal van Megan zich over het internet verspreidde en opgepikt werd door de nationale media, werd het aantal mensen dat op de zaak dook groter. Velen waren woedend dat Drew een MySpace-identiteit aannam van een 16-jarige, 'Josh Adams' om de emotioneel kwetsbare Megan te 'paaien' om te weten te komen wat ze over haar eigen dochter zou zeggen. Toen Megan dat uiteindelijk deed, keerde 'Josh' zich tegen haar en achtervolgde haar met uitzonderlijk verbaal geweld totdat de tiener geen uitweg meer zag en zelfmoord pleegde. De klanten van het bedrijf van Drew werden opgeroepen opdrachten in te trekken, maar er kwamen ook doodsbedreigingen, bakstenen door de raam en oproepen om het huis in brand te steken. Politie heeft het toezicht sterk verhoogd, maar is betrekkelijk machteloos. Solove is niet verbaasd. 'When you have a bunch of people together all trying to achieve the same goal, the whole starts to take on a mind of its own', zo zegt hij, 'and people start to act in extreme ways that they might not otherwise act'. Het is niet verwonderlijk dat de meeste persoonlijke details gepubliceerd zijn door anonieme posters. 'People don't mind doing (this kind of thing) as long as it doesn’t cost them anything, as long as there's very little risk of retribution', zegt Robert Kurzban, hoogleraar psychologie aan de University of Pennsylvania en auteur van boeken over sociale uitsluiting en stigmatisering. 'But when people actually have to pay a cost to punish other people, they prefer not to do that'. Wells stelt dat 'I don't condone calls for violence and have removed any that appeared on my blog'. Ze denkt echter dat de omstandigheden van Megan's verhaal de felle reactie veroorzaakt hebben. 'The fact that it involved an adult targeting a child, and that Megan's father — and not Lori Drew — was facing criminal charges, made it a clear-cut cause for cybermob outrage'. Kurzban zegt dat 'it's not really the details of a particular social violation that determine the strength of a community's reaction to it, but the degree to which a community agrees in its perception of the violation'. In andere woorden: als vele mensen die dezelfde feiten lazen niet geloofden dat Drew een sociale norm overtreden had, dan zou de reactie tegen haar veel gematigder zijn geweest. en inderdaad, zo zegt Kurzban, 'a minority of people on the blogs said that Megan should have ignored the insulting messages, and that her parents should have monitored her online activity better. But they were swiftly shouted down by the mob'. Wells denkt dat Drew het verdient om een paria te zijn. 'I think this should follow her wherever she goes. There should be pressure on her to be sorry and to do something to make it better'. Uiteraard is het een tweesnijdend zwaard, want een andere blogger heeft het adres en mobiele nummer van Wells gepubliceerd. En uiteraard: een verhaal heeft meer kanten; het verhaal van laatsgenoemde blogger kan ook wat meer perspectief brengen.
