9 februari 2006
Juist aan de vooravond van een mogelijke Franse legalisering van P2P-netwerken via een verplichte en algemene licentie, heeft de Franse rechter een duidelijke boodschap afgegeven voor de Franse wetgevers. In die uitspraak kiest de rechter duidelijk de zijde van de niet-commercile gebruikers van de P2P-netwerken, als Kazaa, BitTorrent etc. De uitspraak van de Franse rechter dateert overigens al van 8 december 2005, maar de beslissing is juist nu pas publiek geworden. Het naar buiten komen van de beslissing op dit moment is duidelijk politiek. De wetgever denkt al geruime tijd na over de mogelijkheid om P2P’s legitiem te maken door de internet gebruikers een maandelijks bedrag te laten maken. De rechter lijkt een punt te willen maken van het feit dat zijns inziens volgens de bestaande wetgeving het gebruik al legaal is.
De uitspraak kwam in de zaak van Antoine G., die aangeklaagd was voor het up- en downloaden van ongeveer 1200 audiofiles, waarvan de copyrights niet waren verlopen. De man werd aangeklaagd door de Franse vertegenwoordiger van de platenindustrie, de Socit de Civile de Producteurs Phonographique (SCPP). Na een overwinning bij een lagere rechtbank moet de SCPP de zaak bij het districtshof van Parijs, de Tribunal de Grande Instance de Paris, voorbrengen, om een definitief vonnis te verwerven tegen de man die beschuldigd werd van het reproduceren en verspreiden van commercile content. Antoine G. was een intensief gebruiker van Kazaa en gedurende 2004 waren zijn activiteiten gecontroleerd door agenten van de SCPP, waaruit bleek dat hij een zeer regelmatig gebruiker van het P2P netwerk was. Het vonnis van de Franse rechtbank is volstrekt helder: de aangeklaagde maakte gebruik van deze bestanden voor priv en persoonlijk gebruik, en uit hoofde daarvan was het gebruik volstrekt legaal. Volgens het gerechtshof staat de Franse wet het aan burgers toe om gebruik te maken van auteursrechterlijk beschermd materiaal, zolang het gebruik niet-collectief is en niet gericht op commercieel gewin. Soortgelijke wetten in Canada zijn in het verleden ook gebruik om onderscheid te maken yussen uitwisseling en persoonlijk gebruik. In 2004 deed een Canadees hof de uitspraak dat P2P-applicaties te vergelijken zijn met een kopieerapparaat en dat de bestanden op het netwerk met bibliotheekboeken zijn te vergelijken. Het beschikbaarstellen van een bestand als download is te vergelijken met het uitlenen van een boek. Wat iedereen doet met van auteursrechterlijk beschermd werk is het belangrijktse, niet het middel dat wordt gebruikt. Ondanks dat is de canadese wet nog steeds niet helder en stellen lobbyisten van de muziekindustrie alles in het werk om de wet dusdanig te veranderen dat elk gebruik van P2P-software strafbaar is. Het Franse hof lijkt de Canadese uitspraak te volgen dat downloaden via P2P-netwerken voor persoonlijk gebruik toegestaan is, maar dat dat ook geldt voor het delen van files die gedownload zijn. De Association of Audionautes, die de verdediging heeft gevoerd in deze zaak, is een zonder winstoogmerk opererende organisatie, opgericht door studenten als een middel om zich te verdedigen tegen aanklachten vanuit de muziekindustrie. Ze hebben een engelstalig persbericht gepubliceerd waarin de overwinning wordt gevierd. ‘This most recent decision is consistent with the definitive decision of the French Appellate Court of Montpellier. It is an important stepping stone in our fight to legalize P2P’, zo zei Jean-Baptiste Soufron, Advocaat van de ADA. De SCPP legt de zaak voor aan een nog hoger gerechtshof, omdat het vindt dat de uitspraak onjuist is; wellicht dat het Franse parlement eerder een andere regeling treft.