Category Archives: Archieven

Archivering in 2050

Al bijna een jaar geleden publiceerde ik een artikel over de toekomst van archivering, Archivering in 2050, in het Archievenblad. Ik leidde dat artikel als volgt in:

“In 2012 gaf ik in ‘Archiving should be just like an Apple’ een samenvatting van hoe archivering zich zou kunnen gaan ontwikkelen, namelijk het creëren van een omgeving waarin archivering volledig geautomatiseerd plaatsvindt. Het idee was dat gebruikers geen of nauwelijks handelingen hoeven te verrichten om informatie contextueel te verwerken en op te slaan en dat archivering een achtergrondproces wordt. Medewerkers in organisaties doen hun werk, zonder zich af te vragen hoe informatie wordt opgeslagen en gearchiveerd. Ze kunnen erop vertrouwen dat informatie beschikbaar is op het benodigde moment (ongeacht wanneer dat is), voorzien van metadata om context, relevantie en kwaliteit ervan te kunnen beoordelen. Datzelfde geldt ook voor de informatie die als cultuurhistorisch erfgoed bewaard wordt in archief- bewaarplaatsen. Gebruikers van dat erfgoed moeten daarvan op diezelfde intuïtieve manier gebruik kunnen maken en die archiefinformatie kunnen vinden en gebruiken, voorzien van alle context die nodig is om die informatie te kunnen interpreteren. Dat proces kan met allerlei tools en technieken worden ondersteund, zoals ‘artificial intelligence’ (AI) en ‘machine learning’ (ML). Informatie, ongeacht waar deze bewaard wordt, moet als het ware met een druk op de knop beschikbaar zijn, vergezeld van ontstaans-, gebruiks- en beheer(s)context.”

Ik vervolgde dat even verderop met:

“De toekomst is altijd ongewis, maar op basis van de huidige stand van de informatietechnologie durf ik, voortbouwend op mijn schets van 2012, wel een blik te werpen op 2050. Dat is ver genoeg weg om zelf niet meer geconfronteerd te worden met het feit dat wat ik verwacht, niet blijkt te kloppen (en die kans is uiteraard groot).”

Ben benieuwd de reacties hierop zijn!

Citatie: G.J. van Bussel, ‘Archivering in 2050. Een blik op de toekomst’, Archievenblad, jgn. 127, no. 3, 2023, pp. 6-9. PDF

”t guet tot Bussel met alle toebehoorten’

Zaterdagmiddag 20 maart vond in het gemeenschapshuis van Asten een familiereünie plaats van de familie (of misschien beter: het geslacht) Van Bussel. De aanleiding: de verschijning van het kloeke boekwerk: Genealogie Van Bussel, 1531-2010 (Asten 2010). Een gezellige bijeenkomst, die ieder weer eens wees op het feit dat de Van Bussels het ‘gaat heen en vermenigvuldigt U’ goed hebben begrepen en tot in de finesses hebben uitgevoerd. Een drukke bedoening zodoende !

07010901

Indrukwekkend boek, 511 pagina’s, A4, genaaid gebonden, voorzien van vele familiefoto’s en een beschrijving van 15 generaties Van Bussels. Het boek is samengesteld door Piet Aarts uit Asten-Heusden. Ik ben altijd erg onder de indruk van het genealogische speurwerk, dat moet worden verricht om familiestambomen in kaart te brengen. De Van Bussels zijn toch al rijk bedeeld, want in 1993 verscheen al het Chronologisch geboortenregister op het geslacht Van Bussel in de Nederlanden (Heerewaarden 1993), samengesteld door G.J.M.V. Van Bussel en P.C. Van Koningsbrugge. Dat werk kende een bredere benadering, omdat het probeerde alle takken van het geslacht Van Bussel in Nederland in kaart te brengen. De Genealogie Van Bussel is beperkter: het beperkt zich tot de families, die als stamvader Willem van den Eynde kunnen aanwijzen, wiens kleinzoon Daniël in 1531 ‘een hoef … gheheiten Bussel’ kocht. De stamboom beperkt zich dus tot de Astense familietakken. En zo te zien is dat gedegen gebeurt, al zal er zo hier en daar in de details het een en ander wel niet in orde zijn. Tenminste: het geroezemoes horende afgelopen zaterdagmiddag is er zo hier en daar het een en ander ingeslopen, dat niet door iedereen als juist werd herkend.

Continue reading →

Archivos institucionales en el ‘Mundo 2.0’.

Eind 2018, begin 2019 verscheen in Tábula (een jaarboek van de Asociación de Archiveros de Castilla y León), in nr. 21 (2018), een artikel van mijn hand, getiteld: ‘Archivos institucionales en el ‘Mundo 2.0’. El marco de actuación para el ‘Archive-as-Is’ [Archivo-como-es]’. Dit artikel is een uitvloeisel van mijn artikelen eind 2017 in Archives in Liquid Times, die op deze site eerder zijn gepubliceerd. Voorzien van een nieuwe inleiding en door Verónica Fernández de Cabo and Luis Hernández Olivera in relatief korte tijd vertaald in het Spaans, verscheen het in een mooie uitgave net op het snijpunt van twee jaren.

Het abstract van dit hoofdstuk (zowel in het Spaans als in het Engels):

‘Este trabajo tiene como objetivo encontrar una base teórica viable para la gestión de la información empresarial (EIM) en un Mundo 2.0. El entorno “Archive-as- Is” es una teoría archivística dirigida a la organización. Es un modelo para enten- der el archivo “tal cual”, cómo se diseñó, construyó, procesó, manipuló y administró, y cómo “creció” para constituir el archivo que la organización que lo generó quería que fuera. Desde el momento de su creación, los archivos son dis- torsiones de la realidad, solo presentan imágenes sesgadas del pasado debido a la forma en que las organizaciones (y las personas) se “comportan”.

La contextualización (de los archiveros) será crucial para “corregir” la dis- torsión. El desafío es garantizar que el archivo se pueda utilizar como un recurso “confiable” y se administre de tal manera que una organización pueda sobrevivir a los desafíos de Mundo 2.0. El marco de actuación del “Archive-as-Is” podría uti- lizarse para conseguirlo.’

‘This paper has the objective of finding a viable theoretical foundation for Enterprise Information Management (EIM) in World 2.0. The framework of the “Archive-as-Is” is an organization-oriented archival theory. The framework is a declarative model for understanding the archive “as is”, how it has been designed, constructed, processed, manipulated, and managed, and how it has “grown” to be the archive that the organization that generated it, wanted it to be. From the moment of their creation, archives are distortions of reality, only presenting biased images of the past due to the way organizations (and the people) “behave”.

Contextualizing (by archivists) will be crucial to “correct” that distortion as much as is possible. The challenge in World 2.0 is to ensure that the organizational archive can be used as a “trusted” resource and be managed in such a way that an organization can survive the challenges of World 2.0. The theoretical framework of the “Archive-as-Is” may be the model that could be used to realize just that.’

Het artikel kan in gepubliceerde vorm hier worden gedownload.

Citatie:

G.J. van Bussel, ‘Archivos institucionales en el ‘Mundo 2.0’. El marco de actuación para el ‘Archive-as-Is’ [Archivo-como- es]’, L. Esteve Casellas I Serra and L. Hernández Olivera (eds.), Espacios de memoria. Estrategias y discursos para archivos históricos. Tabula. XII. Estudios Archivísticos de Castilla y Léon (Salamanca, 2018), pp. 41-79.

Blockchains en Archivering

Rond 2008 werd de blockchain bedacht als een van de antwoorden op het wegvallen van het vertrouwen in de banken als bemiddelaars in financiële transacties. Het is bedacht om betalingen te verrichten met bitcoins, een alternatieve munt die zonder tussenkomst van banken wordt gebruikt. In hoeverre kan de blockchain gebruikt worden in archivering?

Een nieuwe publicatie over het nut van de Blockchain voor archivering in Archievenblad, 2017, nummer 10, pp. 8-11. Voor een PDF-downlaod klik hier.

Een wijziging: op pagina 11 staat onder Doel? geschreven: Algemene verordening persoonsgegevens. Dit hoort te zijn: Algemene verordening gegevensbescherming.

Citatie: G.J. van Bussel, ‘Blockchains en archivering’, Archievenblad, 2017, nr. 10, blz. 8-11.

E-Depot

De lezers van deze columns weten dat ik niet onder de indruk ben van de wijze waarop overheidsorganen omgaan met informatie. Digitale archieven zijn bij een groot deel van de overheidsorganen niet op orde. In 2014 toonde ICTU dat al aan. Bestuurders zien het probleem. Begin 2015 verspreidde een aantal burgemeesters een brandbrief met de boodschap dat de overgang van papier naar digitaal te ondoordacht is doorgevoerd. Ze schrijven dat ‘bij digitale informatie al bij het ontstaan nagedacht te worden over de archivering’. Dat gebeurt bijna nergens. De schrijvers vinden dat de informatiehuishouding op orde moet worden gebracht, waarna een e-depot moet worden ingericht om te voorkomen dat de eerste decennia van deze eeuw de slechtst gedocumenteerde ooit zullen worden.

De term e-depot wordt gebruikt in veel verschillende betekenissen. De formele omschrijving (uit de richtlijn Eisen Duurzaam Digitaal Depot, ED3) stelt dat het gaat om ‘het geheel van organisatie, beleid, processen en procedures, financieel beheer, personeel, databeheer, databeveiliging en aanwezige hard- en software, dat het duurzaam beheren van te bewaren digitale archiefbescheiden mogelijk maakt’. Die omschrijving wijst op een organisatie, die een digitaal archief beheerd. In de dagelijkse praktijk wordt niet over een organisatie gesproken, maar over een technische oplossing. Vreemd, want een e-depot is geen technisch probleem.

Wie is eigenlijk het e-depot? Het zijn vooral de archiefdiensten die zich zo positioneren. Maar is dat wel zo? Elke overheidsorganisatie kan een e-depot zijn als de eisen worden ingevuld. Als er dus een digitale beheeromgeving is die de wettelijke vereisten waarborgt voor context, authenticiteit, metadatering en toegankelijkheid. Als die beheeromgeving onderdeel is van een kwaliteitssysteem. Als het bestuur van de organisatie die beheeromgeving aangewezen heeft voor blijvende digitale bewaring. En als er gecontroleerde toegang is tot openbare informatie. Dick Bunskoeke wees daar al op in 2013.

Die interpretatie maakt meer opties voor digitale bewaring mogelijk dan alleen een archiefdienst. Een gemeente zou bijvoorbeeld blockchain-technologie kunnen inzetten om archieven te bewaren. Een commercieel bedrijf zou een digitale beheeromgeving in de cloud kunnen inrichten die door een gemeente wordt aangewezen als bewaarplaats. Digitale toegankelijkheid voor lange tijd kan buiten een archiefdienst om geregeld worden.

Als de wettelijke eisen maar worden ingevuld.

De discussie dient over iets anders te gaan dan techniek, namelijk over de archiefdiensten in het archiefbestel. Spelen archiefdiensten daarin een rol en welke is dat dan? Heeft het huidige bestel en de huidige wetgeving nog toekomst? Vindt er tijdens de digitale revolutie ook een bestelrevolutie plaats? Dat is een politieke discussie, geen vakinhoudelijke. Maar het is wel de discussie die moet worden gevoerd!

Blijven praten over e-depots als technische voorziening is alleen maar gerommel in de marge.

Voor de eerste keer gepubliceerd in: IP. Vakblad voor Informatieprofessionals, 2017, nr. 5, p. 34.

Three Keys to Digital Preservation: Management, Technology, and Content.

Dit is een webinar van Edward Corrado en Heather Moulaison Sandy dat de basisprincipes van digital preservation onderzoekt en bespreekt, beginnend met een omschrijving van wat het is. Ze bespreken vervolgens de drie fundamentele en intergerelateerde facetten van digital preservation: management, technologie, en content. Het webinar kijkt ook naar de levensloop van digitale objecten, waar op gelet moet worden als preservaeringsprojecten worden opgestart, duurzame technieken en de beschikbare modellen en technische resources die beschikbaar zijn. Het webinar duurt een uur, maar geeft in een kort bestek een vrij volledig overzicht van de stand van zaken.

Lost Forever: The art of film preservation

Een korte documentaire (van ongeveer een half uur) over de ins en outs van het preserveren van films. Interessante documentaire van Gravitas Docufilms uit 2011. Zeer de moeite waard!

‘Information Accessibility, Archiving and Organizational Accountability in a digital age

Op 26 oktober 2016 mocht ik een keynote uitspreken op het congres Trust and Transparancy in E-Government, georganiseerd door de Hogeschool van Oslo en Akershus in Oslo. Samen met Luciana Duranti, hoogleraar Archivistics aan de University of British Columbia in Vancouver, die de eerste keynote uitsprak, mocht ik het congres inleiden. Ik besteedde in mijn voordracht vooral veel aandacht aan de relatie tussen toegankelijkheid, archivering en verantwoording. Het was een interessant congres, waarop (voor zover ik weet) voor de eerste keer expliciet nadruk werd gelegd op de nauwe relatie tussen eGovernment en archivering. Een van de interessante facetten van mijn keynote was de revitalisering van Eric Ketelaar’s concept Archivalisering als een aanduiding van de sociale dynamiek binnen organisaties en de effecten die dat heeft op de omgang met informatie. Ik gebruikte dat concept als aanduiding van bewuste en onbewuste effecten van persoonlijk gedrag in organisaties. Een iets andere betekenisinhoud dan Ketelaar voor ogen stond bijna twintig jaar geleden. Het is dan ook de vraag of ik het concept hiervoor wel kan gebruiken, want het is erg moeilijk een concept van een andere betekenisinhoud te voorzien dan oorspronkelijk bedoeld.

Voor de uitgesproken keynote klik hier.

Citatie:

G.J. Van Bussel, ‘Information Accessibility, Archiving and Organizational Accountability in a digital age’, Proceedings of the International Conference Trust and Transparancy in E-Government, Oslo, October 26, Keynote 2 (only in electronic format on DVD).

Professie

Computerized Archival Science. Onder die noemer is Victoria Lemieux, associate professor in de onderzoeksgroep van Luciana Duranti bij de University of British Columbia in Vancouver, gestart met een nieuw project.

Op Research Gate beschrijft Lemieux dat computers archiveringsprocessen (als waardering, ordening en beschrijving, behoud en toegankelijkheid) efficiënter kunnen maken. Ze wil computers de verwerking, analyse, opslag en behoud van archiefinformatie laten uitvoeren.

Lemieux’ vooronderstelling is dat traditionele werkwijzen onvoldoende zijn om grote massa’s digitale infomatieobjecten te verwerken. Dat is bekend, maar er bestaat huiver voor de gevolgen (houden archivarissen werk?). Lemieux schudt die huiveringen af. Wat ze wil doen bouwt voort op Duranti’s onderzoek naar digitale diplomatiek: het ontwaren van de vorm- en structuurvereisten van digitale informatieobjecten die de integriteit en authenticiteit van informatie waarborgen. Dat onderzoek heeft geleid tot allerlei criteria die door informatietechnologie kunnen worden gebruikt om geautomatiseerd betrouwbare informatieobjecten te realiseren.

Lemieux zet een volgende stap. Voor de verwerking van Big Data is het namelijk nodig de processen die de betrouwbaarheid van informatieobjecten waarborgen (de archiveringsprocessen) door computers te laten uitvoeren.

Ik denk dat het kan. Uiteindelijk. Ik noemde in 2012 in mijn lectorale rede Archiving schould be just like an Apple al ‘volledig geautomatiseerde archiveringsomgevingen’ als de toekomst. Mensen zouden intuïtief met computers kunnen werken zonder zich zorgen te maken over de archivering van informatie. Die zou op de achtergrond geautomatiseerd en betrouwbaar worden uitgevoerd.

Ik besteedde in die rede ook een paragraaf aan de digitale archivaris. Ook al verlopen archiveringsprocessen geautomatiseerd, dan wil dat nog niet zeggen dat er geen archivaris meer nodig is. Maar de benodigde kennis en vaardigheden voor die rol zullen wel anders zijn dan die nu geleerd worden. Ik wees op informatie- en organisatiewetenschap, informatietechnologie, compliance en (ook) informatica. Een van mijn conclusies toen was zelfs dat er zoveel verschillende kennisgebieden en vaardigheden vereist worden dat een digitale archivaris niet gauw één persoon zal zijn. De generalistische archivaris is in een digitaal tijdperk passé.

De uitgangspunten van archivistische basiskennis zijn de onschendbaarheid van de bewijswaarde van archieven, het denken volgens het ‘records continuum’, het organische karakter van de archiefvorming, de vier dimensies van informatie en het ‘respect des fonds’. Die uitgangspunten zijn nodig om als digitale archivaris te kunnen functioneren, maar iedereen die met informatie werkt zou ze moeten onderschrijven.

Tenminste als we willen dat informatie vindbaar, beschikbaar, waarneembaar, begrijpelijk en contextueel is. Als we willen dat informatie betrouwbaar is en blijft.

Misschien een criterium voor de certificatie als informatieprofessional?

Voor de eerste keer gepubliceerd in: IP. Vakblad voor Informatieprofessionals, 2016, nr. 6, p. 34.

Digital Vellum: Vint Cerf at Università Telematica Internazionale UNINETTUNO, 2014.

Een ICT grootheid horen spreken over Digital Preservation en het belang van het behouden van informatie? Kijk en luister naar deze voordracht van Google’s Chief Internet Evangelist Vint Cerf (een van de mede-uitvinders van het Internet) over zijn (en Google’s) Digital Vellum.

Een interessante voordracht. In plm. 15 minuten loodst deze techneut je door het probleem van digitale duurzaamheid.

Digitale Duurzaamheid is ‘ineens’ op de agenda gezet. Dat gebeurt pas als een erkende ICT grootheid (wat Cerf onmiskenbaar is!) het als een probleem definieert.

Ongeacht de wetenschappers en archivarissen die er zich al druk over gemaakt hebben! En als het echt op de agenda staat, komen we steeds dichter bij een ‘oplossing’.

Digitaal Geheugenverlies

De VPRO-documentaire Digitaal Geheugenverlies concentreert zich op de duurzaamheid van moderne artefacten zonder een materiële vorm. Een documentaire die inzicht biedt in de rol van de archivaris voor het in stand houden van informatie ‘door de eeuwen en eeuwen’. De film waarschuwt voor de gevolgen van maatschappelijk geheugenverlies. Een van de aanleidingen voor de film was de onbegrijpelijke beslissing van de Nederlandse overheid om de bibliotheek van het Koninklijk Instituut voor de Tropen zonder slag of stoot ‘weg te bezuinigen’, zonder voor rede vatbaar te zijn.

Deze video kan alleen bekeken worden via de site van de VPRO via deze link:

Digitaal Geheugenverlies

Over Cloud en Big Data – artikel in META

In META. Tijdschrift voor Bibliotheek en Archief, 2015, nr. 4, blz. 32-35, verscheen mijn artikel ‘Over Cloud en Big Data. Uitdagingen en onontkoombaarheid’. Het is als PDF te downloaden.

Ik sluit dat artikel af met de volgende bespiegeling:

“Cloud computing wordt in tijden van bezuiniging vooral gezien als een mogelijke en interessante automatiseringsoptie, ook in bibliotheken, musea en archieven. Het concept biedt vele mogelijkheden om kosten te besparen en tegelijkertijd kwaliteit en performance te verhogen. Uiteraard kunnen die laatste twee alleen indien de hiervoor aangegeven uitdagingen en juridische complicaties kunnen worden ondervangen. Veel organisaties zijn echter vooral gecharmeerd door de kostenverminderingen die kunnen worden gerealiseerd en de mogelijkheden om de eigen, complexe informatie infrastructuren af te bouwen. Ze zijn zich niet echt bewust van de potentiële problematiek, die cloud computing en Big Data met zich meebrengen. Juist die uitdagingen en complicaties echter oefenen rechtstreeks invloed uit op de performance van bedrijfsprocessen en zijn niet zomaar te ondervangen. Dat vergt nogal wat, waardoor het van belang is de organisatorische risico’s goed in kaart te brengen en af te wegen.”

Citatie: G.J. van Bussel, ‘Over Cloud en Big Data, Uitdagingen en onontkoombaarheid’, META. Tijdschrift voor Biblotheek en Archief, 2015, nr. 4, pp. 32-35.

Cost of Inaction Calculator

De Cost of Inaction Calculator is een model dat in 2014 gepresenteerd is door de University of Indiana. Het is een model dat gebruikt kan worden in de consterverings- en preservaringsactiviteiten van cultureel-historische instellingen.
Bekijk de website hier.

Bekijk een webcast over het waarom van dit model hieronder:

Into the Cloud

James Glanz van The New York Times en Ken Brill, oprichter van het Uptime Institute en een specialist in Datacenters en Cloud Computing bezoeken een datacenter en laten zien wat er nodig is om die continue in bedrijf te houden. Een zeer instructieve video van de New York Times, die hier te zien is.

De video is zeer aan te bevelen. Het maakt duidelijk wat er allemaal nodig is voor het in stand houden van bijvoorbeeld het World Wide Web. Cloud is een mooi woord, maar uiteindelijk is er natuurlijk een robuuste fysieke infrastructuur nodig, die een enorme aanslag doet op de jaarlijkse energieproductie!

Voor een overzicht van de uitdagingen waarvoor Digital Archiving gesteld wordt, zie een overzicht van artikelen, boeken en video’s bij Group47.

Digitaal Dement

In het nummer van 28 februari 2014 verscheen een opiniestuk van John van de Pas (Saxion Hogescholen) en mijzelf over het rapport Duurzaam duurt het langst. Digitalisering en duurzame toegankelijkheid van informatie bij de kerndepartementen van de Erfgoedinspectie. We breken wat kritische noten over dit rapport, waarvan de conclusies relatief geruststellend zijn geformuleerd. Die formulering verhult echter niet dat de bevindingen nogal verontrustend zijn. Wij stellen dat de Erfgoedinspectie niet inziet ‘dat de patient het stadium van beginnende symptomen al voorbij is. Onze overheid wordt niet dement – zij is het al’. Ondanks het feit dat de ‘mislukking’ van een aantal facetten van de overheidsdigitalisering reden genoeg is voor zorg, geldt dat ook voor het aantal reacties op dit stuk: geen!

Citatie:

J. van de Pas, G.J. van Bussel, ‘Digitaal Dement’, Binnenlands Bestuur, 28 februari 2014, p. 41. PDF

Wagging the Long Tail of Digital Preservation

John Ippolito is associate professor aan de universiteit van Maine en houidt zich al lange tijd bezig met digital media en digitale cultuur. In 2014 schreef hij samen met Richard Rinehart het boek Re-collection. In dit boek stellen ze dat de kwetsbaarheid van digitale kunst, gebruikmakend van de nieuwe media, een veel grotere crisis in ons sociaal geheugen illustreert.
In Re-collection kiezen Ippolito en Rinehart voor een variable media approach’ om nieuwe media te redden. Ze willen het behoud ervan distribueren over producenten en consumenten. Elke partij kan voor ieder bedreigd werk geschikte strategieen voor behoud kiezen.
Kortom: ‘the long tail of digital preservation’.
De video is een weergave van Ippolito’s keynote voor de Digital Archiving-conferentie in Karsruhe op het Center for Digital Tradition op 14 november 2014.

Webinar: Film Preservation

Een webinar deze keer over de principes en concepten van film ‘preservation’, essentieel voor het behoud van films in archieven. Volgens de introductie: ‘We will review the physical properties of motion picture film, both historic and current; the processes by which films are shot, edited, and duplicated; and current best practices for long-term storage of film material. This webinar will also explain how to carry out and document a basic film inspection’. Interessant thema! Het webinar was oorspronkelijk onderdeel van een groter project van het Institute of Museum and Library Services.

Finn Brunton on “Dead Media”

Op de USENIX Conferentie in 2011 sprak Finn Brunton, nu een assistent professor Media, Culture & Communication de keynote uit over: “Dead Media: What the Obsolete, Unsuccessful, Experimental, and Avant-Garde Can Teach Us About the Future of Media”. Ik heb deze keynote hieronder opgenomen. Het duurt ongeveer een uur, dus het is een hele zit, maar het is wel zeer de moeite waard. Of, zoals de keynotr werd aangekondigd: “The Telharmonium. Scopitone. The Euphonia. Bone music, Oramics, rocket mail, the Multiphone, optical telegraphs, scent organs, mechanical televisions, breath printing, calculating machines, magic lanterns . . . What does it mean for a communication or information storage medium to die? What can old media formats—dead, obsolete, experimental, or ahead of their time—tell us about the future of technological communication now? This talk will go back to Cambrian explosions in media types and the visionaries, hucksters, and lunatics who staked knowledge, fame, fortune, and sometimes their lives on the success of their technologies, and tell stories from the vast population of amazing projects that never made it.”

Digital Archiving Cheat Sheet

De bijgaande infographic is afkomstig van John Bell. Bell is de HASTAC scholar 2013. HASTAC is het Humanities, Arts, Science and Technology Advanced Collaboratory, ‘an organization of more than 10,000 individuals and institutions dedicated to innovative new modes of learning and research in education from kindergarten to post-graduate’. De bijgaande infographic was een presentatie voor de AMIA (Association of Moving Image Archivists) en van zijn bijdrage aan Digital Humanities Week van 2013. De infographic geeft in kort bestek aan de waarde van bestandsformaten en media voor ‘information survival’.

Emulatie als preserveringsstrategie

Een zeer interessante en heldere Prezi over emulatie als strategie of informatie duurzaam te houden. Het verhaal is dusdanig gemaakt dat het lijkt alsof het een simpele strategie, die we zonder al te veel problemen kunnen toepassen. Niets is minder waar! Het is een uiterst ingewikkelde en kostbare oplossing, die ontzettend veel potentie heeft, maar nog heel veel technische (documentatie-)problemen kent. Daarnaast s het juridisch problematisch, maar daar valt naar alle waarschijnlijkheid wel overheen te komen. Desalniettemin biedt de Prezi een zeer goede introductie in de emulatie-strategie!

Op 14 september 2018 is deze Prezi niet meer beschikbaar.