Tag Archives: Fraude

A Catalyst for Urgent Dialogue and Reform

Book Review of C. Piller (2025). Doctored. Fraud, Arrogance, and Tragedy in the Quest to Cure Alzheimer’s, Atria, One Signal Publishers, New York, Amsterdam, London, 352 pp.

Dr. G.J. van Bussel

Charles Piller is an investigative journalist renowned for exposing scientific misconduct, fraud, and ethical violations in biomedical research and public health. Writing for publications like Science, STAT News, and the Los Angeles Times, he examines how financial incentives, and institutional pressures compromise scientific integrity, covering topics from the reproducibility crisis to genetic engineering ethics and whistleblower challenges. Through meticulous document analysis, insider interviews, and critical scrutiny, Piller reveals the complex interplay between science, policy, and corporate influence, advocating for transparency and accountability while highlighting how systemic failures undermine public trust in scientific institutions. Piller’s investigations have triggered significant debate, paper retractions, and underscored journalism’s crucial role in safeguarding scientific integrity. From 2022 to 2024, he focused extensively on neuroscience fraud, particularly in Alzheimer’s research, publishing groundbreaking articles in Science that exposed data and image manipulation in clinical trials and revealed how Cassava Biosciences and researcher Hou-Yan Wang had manipulated data regarding the Alzheimer’s drug simufilam. [i] His February 2025 book Doctored. Fraud, Arrogance, and Tragedy in the Quest to Cure Alzheimer’s synthesizes these individual cases into a comprehensive critique of the global Alzheimer’s research ecosystem, exposing how institutional policies, scientific misconduct, and distorted priorities have undermined the quest for effective treatments while leaving patients vulnerable to ineffective or dangerous experimental therapies.

In the Introduction, Piller articulates his central thesis: the dominance of the amyloid cascade hypothesis (the theory that Alzheimer’s disease stems from amyloid plaque accumulation) has stifled alternative research while fostering hype, wasted funding, and questionable breakthroughs. He is not the first to do so. [ii] Using Leqembi (a drug introduced in late 2022 that promised to be the long-awaited Alzheimer’s breakthrough) as his prime example [iii], Piller argues: “It was the latest example of the exaggeration, hype, and sheer fakery and fraud that has characterized Alzheimer’s research for decades. … I had to show why billions of dollars in spending by governments, pharma companies, and philanthropies had done little for desperate patients. For decades, proponents of the dominant amyloid hypothesis have sidelined, starved for resources, and even bullied rebels behind other promising notions of how to treat Alzheimer’s … Alzheimer’s research has offered endless opportunities for advancement and riches to corporate shysters and ruthlessly ambitious scientists who cut corners or engage in brazen deception. I set out to unmask decades of arrogance, greed, fabulism, and error that have emptied research coffers and littered the drug development landscape with failure after failure.” (pp. x-xi.) This narrative summary, while effectively encapsulating his book’s scope, opens him to criticism that the work could have been much shorter.

Continue reading

Share This:

Ontspoord

Luk van Parijs, Adrian Maxim, Joost Meijer, Diederik Stapel en Dirk Smeesters. Namen van wetenschappers die ontspoorden bij het verwerken van informatie. Ze verzonnen grafieken, datasets en/of mede-auteurs. Ze pleegden wetenschappelijke fraude. Ze vielen in het mes van wat Stapel zelf ‘wetenschappelijke pornografie’ noemde. Frank van Kolfschooten legt die datamanipulatie in Ontspoorde wetenschap pijnlijk bloot.

Politici ontsporen eveneens in hun ‘informatiegedrag’. Ard van der Steur is een recent voorbeeld. Hij ‘slachtofferde’ een vooraanstaand anatoom op basis van berichten over een presentatie op een besloten bijeenkomst van anatomische vakgenoten. Die berichten waren door RTL journalisten op basis van valse voorwendselen verkregen. Dat is geen uiting van journalistieke integriteit, maar dat terzijde. Van der Steur maakte het bont toen hij een politieonderzoek dat hem in het ongelijk stelde verzweeg, dat (veel) later zwaar gecensureerd ter beschikking stelde van de Tweede Kamer en tenslotte (toen de betrokken anatoom het rapport zelf wereldkundig maakte) moest toegeven dat hij onjuist had gehandeld. Hij verschafte de Tweede Kamer bewust onjuiste informatie, een politieke doodzonde. Opstappen dus, eigenlijk, maar omdat veel parlementariërs in deze zaak ook een scheve schaats reden lijkt dat te verzanden in de verwerpelijke excuus-cultuur die gemeengoed is in politiek Den Haag.

Bestuurders zijn meesters in het onjuist, onduidelijk, ontijdig, onvolledig en/of onvoldoende beschikbaar stellen van informatie, met alle gevolgen van dien. De Betuwelijn, de HSL en de Fyra vlogen financieel ‘uit de bocht’, mede omdat de betreffende bestuurders geen middel schuwden om informatie te verdoezelen en te doen verdwijnen. De financiële crisis heeft maar al te duidelijk gemaakt dat bestuurders van financiële instellingen hetzelfde gedrag vertonen.

Dat is grotendeels te verklaren vanuit Benjamin Singer’s stelling in ‘Crazy Systems and Kafka circuits’ (al uit 1980!) dat vanuit machtsdenken de kwaliteit, toegankelijkheid, logistiek, bekendmaking en context van informatie altijd zal worden gemanipuleerd door organisaties en hun medewerkers.

Dit onethische ‘informatiegedrag’ wordt nog versterkt door het verschijnsel dat organisaties hun informatiemanagement niet op orde (willen?) hebben. Halo Business Intelligence geeft aan dat in 2014 ongeveer 40 % van alle bedrijfsinformatie inaccuraat is en dat 66 % van alle organisaties denkt negatieve gevolgen te ondervinden van hun foutieve informatie.

Informatiemanagement kan die negatieve gevolgen verminderen. Het kan zelf het onethisch omgaan met informatie moeilijker maken.

Niet vermijden, want daarvoor moet iedereen informatie-ethiek met de paplepel ingegoten krijgen….

Voor de eerste keer gepubliceerd in IP. Vakblad voor Informatieprofessionals, 2016, nr. 1, p. 32.

Share This:

Vernietigend Stapel-rapport: ‘slodder-wetenschap’

Slechte naleving van de wetenschappelijke spelregels heeft er ‘in belangrijke mate’ toe bijgedragen dat Diederik Stapel jarenlang onderzoeksresultaten uit zijn duim kon zuigen. ‘De kritische functie van de wetenschap heeft gefaald op alle niveaus’, concluderen de drie commissies die de fraude onderzochten. Dat is ‘geen enkel excuus’ voor het verzinnen van gegevens, maar de ontdekking dat het hele controlesysteem in de sociale psychologie van werkvloer tot toptijdschrift niet heeft gewerkt, is ‘de belangrijkste bijvangst’ van het onderzoek naar de fraude, schrijft de commissie onder leiding van emeritus hoogleraar Pim Levelt.

Niet alleen Stapel, maar ook sommige van zijn co-auteurs schrapten willens en wetens onwelkome meetresultaten, soms zelfs op expliciet verzoek van de beoordelaars (‘reviewers’) van internationale wetenschappelijke tijdschriften. In haast alle 137 vakartikelen die de commissie bestudeerde, waren dubieuze trucs gebruikt om de uitkomsten van experimenten mooier te maken, zoals het weglaten van proefpersonen of het net zo lang herhalen van een experiment tot er iets uit komt. Trucs, die de auteurs zelf ‘niet als onzorgvuldig’ zagen.

Continue reading

Share This: