Nieuwe publicatie!

‘De toeslagenaffaire is nog niet voorbij of de malaise van de WIA buitelt eroverheen. De chaos bij de overheid groeit zo uit tot ongekende proporties waardoor de democratie verder onder druk komt te staan. Niet door het gewoonlijke en bijbehorende politiek gekonkel in de Tweede Kamer, maar omdat het ambtelijk apparaat zich naar binnen heeft gekeerd en het contact met burgers en bedrijven heeft verloren, uitzonderingen daargelaten.’

Dus worden de oude systemen en bestaande technieken gebruikt om de problemen aan te pakken. In een zoektocht naar oplossingen lijkt geld niet het probleem: er zijn miljarden uitgegeven zonder resultaat. Maar over de echte aanpak van de toeslagenaffaire is nooit goed nagedacht.

Welke feiten, middelen of regelingenwaren nodig voor effectieve actie? Waarom werden toeslagen eigenlijk stopgezet bij vermeende fraude? Is het probleem überhaupt oplosbaar? Handmatige informatieverzameling zonder bruikbaarheid voor gedupeerden, medewerkers, belangenbehartigers en machines om intelligent over regelingen heen te redeneren, leveren geen resultaten op. Technologieën van 20 jaar geleden, toen state-of-the-art, werken echt niet meer en alleen nieuwe middelen, nieuwe techniek inzetten, is het recept voor een volgende affaire.

Techniek zonder een goed concept en een heldere architectuur geeft slechts een illusie van hoop. De
status quo hindert de oplossing omdat de communicatie al in de basis is verstoord. Het is onbeheersbaar
complex geworden. De oplossing ligt in openheid, we moeten als overheid anders leren denken: transparant zijn en fouten erkennen.

Citatie: Geert-Jan van Bussel en Hans van Bommel (2024). ‘De nabije toekomst van archivering’, jrg, 78, november 2024, nr. 39, pp. 24-25.