Deze infographic brengt de kosten van opslagapparatuur in kaart vanaf 1956. Het gaat uiteraard om de opslaghardware; de kosten van dataopslag zijn uiteraard vele malen hoger, rekening houdend met de organisatie van informatiemanagement er omheen. Maar dit brengt fraai de kosten van de opslagmiddelen in beeld, inclusief de kosten van inflatie.
De overheid heeft nog een lange weg te gaan voordat het grip heeft op grote, kostbare en risicovolle IT-projecten voor de diverse overheidsinstanties. Dit is één van de conclusies in het rapport ‘Aanpak van ICT door het Rijk 2012 – Lessons learned’ van de Algemene Rekenkamer. Dat bevat de neerslag van onderzoek om de doelmatigheid van IT-projecten bij de overheid te verbeteren.
‘De doelmatigheid van ICT-projecten blijkt een terugkerende bron van zorg. ICT-projecten leveren niet altijd de gewenste resultaten op, duren langer dan gepland en kosten meer dan begroot’, schetst de Rekenkamer. Eind 2011 waren er ‘in totaal 49 grote en risicovolle ICT-projecten in uitvoering bij het Rijk. De totale meerjarig geraamde kosten van deze ICT-projecten bedragen ruim 2,4 miljard euro’, haalt het rapport de Jaarrapportage Bedrijfsvoering Rijk over 2011 aan.
‘In ons onderzoek hebben we de vormgeving en toepassing onderzocht van verschillende instrumenten voor de governance van ICT(-projecten), waarin het Rijk de afgelopen jaren heeft geïnvesteerd’, schrijft de Rekenkamer. Daarbij trekt het de vergelijking tussen de stand van zaken tijdens de eerdere onderzoeken hiernaar in 2007 en 2008, en de situatie van afgelopen jaar (2012).
De Rijksoverheid zou fors willen bezuinigen op de kosten door de uitgaven aan software van Oracle, SAP en Microsoft terug te brengen. Het Rijk wil een ambtenaar aanstellen die moet zorgen voor bezuinigingen op software van Microsoft, Oracle en SAP. Het Rijk wil besparen op software door ‘hergebruik, delen van contracten, licenties en applicatieplatformen’.
De nieuwe ambtenaar die de softwarebezuinigingen coördineert wordt door de directeur informatisering van de overheid, de CIO-Rijk, ”strategisch leveranciersmanager SAP, Microsoft en Oracle’ genoemd. Hij moet in april met zijn werk beginnen.
‘Een besparing van 10 procent levert minimaal een bedrag van 32,7 miljoen op’, staat er in de documenten. Jaarlijks zou aan aanschaf en onderhoud van software door de Rijksoverheid 327 miljoen euro worden uitgegeven. De totale IT-kostenpost was in 2011 naar schatting 885 miljoen euro. Een eerder onderzoek naar licentiecontracten met Oracle zou volgens de documenten een besparing van 34 procent hebben opgeleverd.
Automatisering bij de overheid leidt tot aantasting van de autonomie van de burger. De burger kan zich niet verweren tegen negatieve consequenties ervan. Fouten in data brengen burgers in problemen.
Dat stelt het Rathenau Instituut, een onafhankelijk instituut dat het maatschappelijk debat over wetenschap en technologie wil stimuleren. Het is in 1986 ingesteld door het ministerie van OCW en krijgt daarvan ook zijn financiering. Het Rathenau Instituut heeft een inspraaknotitie gemaakt voor de parlementaire onderzoekscommissie die bekijkt wat er mis gaat bij grote IT projecten van de overheid.
In die korte notitie toont het instituut zijn bezorgdheid over de positie van de burger in de automatiseringsdrift van de overheid. Er is een onvoldoende besef van de risico’s bij het gebruik van IT-systemen in combinatie met ‘tekortschietende mogelijkheden van de burger zich te verweren tegen de negatieve consequenties ervan’, schrijft het Instituut.
Op deze site is al vaker aandacht besteed aan het mislukken van IT-projecten. Dat is ook een zeer belangrijk thema, zeker bij de overheid waarbij publiek geld gemoeid is bij het uit de klauwen lopen van IT-projecten door torenhoge ambities en zeer zwak projectmanagement. Maar het is uiteraard niet alleen de overheid waar een zootje gemaakt wordt van IT-projecten. Integendeel. Al met al gaat er ontzettend veel geld verloren aan amateuristische IT-implementaties.
Ieder jaar is er wereldwijd 4300 miljard euro mee gemoeid. Carolien Schönfeld onderzocht dertig mislukte projecten en probeerde te achterhalen wat er mis ging. En dat is geslaagd in Hoe IT-projecten slagen en falen, een boek dat ik vanmiddag kocht en in een ruk uitlas in de trein van Amsterdam (via Rotterdam en Breda) naar het zuiden. Mislukte projecten zijn veel interessanter dan geslaagde: van mislukte projecten kan veel meer geleerd worden. Ik heb het altijd al jammer gevonden dat men zo weinig ruchtbaarheid gaf aan weer een mislukking.
Die 4300 miljard is schrikbarend, maar moet wel gerelativeerd worden: het bevat ook gederfde omzet en verlies aan marktaandeel. Want als Schönfeld iets duidelijk maakt is het wel dat de overheid niet het patent heeft op mislukkingen. Scala, een erotische groothandel, opende in 2004 een distributiecentrum waarvan de IT het liet afweten met een omzetdaling van ongeveer 10 procent als gevolg.
Naar verwachting stemt de Tweede Kamer binnenkort in met het instellen van een parlementair onderzoek naar de IT-problemen bij de overheid. De nadruk ligt op veiligheid en privacy en falende projecten. En die zijn er nogal wat….
Ook de klachten over aanbestedingen worden meegenomen, stelt CDA-parlementariër Ger Koopmans. ‘Ik heb wel vijftig mails van klokkenluiders liggen’. Koopmans is samen met SP-kamerlid Sharon Gesthuizen initiatiefnemer van het voorstel tot een parlementair onderzoek. Het voorstel is inmiddels ingediend bij het presidium, de dagelijkse leiding van de Tweede Kamer, en zal daarna plenair worden voorgelegd aan de Tweede Kamer. Volgens Koopmans steunen alle fracties het voorstel. Hij verwacht dat het voor het kerstreces wordt behandeld.
René Veldwijk van IT-dienstverlener Ockham uit Vianen heeft het nieuws uitgebreid gehaald. Volgens hem verspeelt de Nederlandse overheid jaarlijks vijf miljard euro door het mislukken van IT-projecten. Een harde onderbouwing van dit bedrag heeft hij niet, ‘maar dit is de consensus en het wordt niet ontkend’. Reden dat er niks aan de verspilling wordt gedaan, is dat niemand er pijn van zou hebben.
‘Behalve de belastingbetaler dan’, concludeert KRO-verslaggever Sven Kockelman in het radioprogramma Goedemorgen Nederland, als hij Veldwijk interviewt. ‘Dat klopt’, bevestigt de ondernemer. ‘Als grote IT-projecten mislukken, heeft niemand eigenlijk pijn. Als het falen geen publiciteit oplevert, merkt niemand het. In zo’n project wint iedereen: de beleidsmakers, maar zeker ook de grote IT-bedrijven. Projecten lopen vaak een factor twintig uit de hand en opdrachtgevers betalen gewoon de factuur. De kern van het probleem is dat de opdrachtgever dit kan maken, zonder dat het schaadt. Soms is het zelfs bewust beleid vanuit de overheid’.
De beschuldigingen van Veldwijk zijn hard, maar hij claimt recht van spreken te hebben met 25 jaar IT-ervaring. Hij haalt een extreem voorbeeld aan waarbij zijn eigen bedrijf Ockham, gespecialiseerd in databankdiensten, betrokken was. Veldwijk: ‘De overheid had een noodsituatie omdat zes miljoen mensen geen toeslagen konden ontvangen. Er was al 270 miljoen euro geïnvesteerd, maar toen het moest gaan draaien, was er helemaal geen systeem. Helemaal niemand heeft het hierover gehad. Wij hebben toen voor een paar ton in drie maanden tijd de boel opgelapt en uiteindelijk voor één miljoen euro het systeem gerealiseerd’. Dat viel blijkbaar niet in goede aarde, want ‘ze wilden ons er weer zo snel mogelijk uit hebben en doorgaan op de gebruikelijke voet’.
Bedrijven die willen investeren in betere IT leven met de wetenschap dat 44 % van deze projecten deels of geheel mislukt, ondanks alle eerdere waarschuwingen. Van alle vernieuwingen, zo concludeert de Standish Group, is 7 % op tijd. De onderzoekers analyseerden 70.000 projecten, dus de resultaten mogen als redelijk ‘hard’ worden beschouwd. Aardig is, dat hoe hoger de kosten voor de IT’ers zijn, hoe hoger de verliespost is. Blijft het loon van medewerkers op het totale IT-project onder de $ 750.000, dan faalt daarvan 5 %. Maar verdienen de IT’ers gezamenlijk meer dan $ 10 miljoen op een klus, gaat 63 % van de projecten de mist in. Komen de kosten boven de $ 10 miljoen, dan is er geen enkel project dat op tijd en binnen het budget is gebleven.
Overheden werken het slechtst: 20 % van de investeringen is effectief, de rest van de projecten is op zijn minste ‘problematisch’. De belangrijkste reden daarvoor: het ontbreken van capabele en gemotiveerde techneuten. Het investeren in mensen en opleidingen wordt vaak genegeerd. Het kost immers geld.
De National Health Service (NHS) stopt met het National Programme for IT, het landelijke, breed opgezette en centraal gedirigeerde IT-vernieuwingsprogramma voor de gezondheidszorg in Engeland. Het Britse departement voor gezondheidszorg, waar de NHS onder valt, kiest voor een decentrale aanpak waarbij het zorginstellingen wil faciliteren bij hun IT. Het programma gold met een begroting van ruim 13 miljard euro (11,4 miljard pond) als het grootste niet-militaire IT-project ter wereld. Daarvan is reeds 7,3 miljard euro (6,4 miljard pond) uitgegeven, waarvan volgens de NHS tweederde aan ‘nuttige’ systemen (!). Ik ben erg geïnteresseerd in die twee miljard pond in ‘niet-nuttige’ systemen. Wat valt daaronder ?
Het National Programme for IT dateert nog uit het tijdperk van Tony Blair en werd in 2002 opgestart. Doel was een vervanging van de verouderde, lokaal ingerichte IT-infrastructuur bij de NHS door een centraal opgezette, geïntegreerde informatievoorziening. Het hart moest worden gevormd door een nationaal elektronisch patiëntendossier, de NHS Care Records Service.
Uit een wereldwijd IDC-onderzoek in opdracht van IFS blijkt dat minder dan een derde van de bedrijven zijn ERP-software intuïtief en gebruiksvriendelijk vindt. Het onderzoek richtte zich op het belang van gebruiksgemak en flexibiliteit van bedrijfsapplicaties bij bedrijven in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland, Frankrijk, de Benelux, Scandinavië en India.
Wereldwijd zakendoen is steeds complexer doordat partijen steeds meer met elkaar verbonden zijn. Dit leidt tot constante uitdagingen op het gebied van productiviteit en flexibiliteit. Daardoor hebben bedrijven software nodig, die intuïtief en gebruiksvriendelijk is. Het onderzoek wijst uit dat ERP-leveranciers hun software zullen moeten verbeteren om aan die eisen tegemoet te komen.
Het onderzoek bestond uit interviews met hoger management van bedrijven in zeven sectoren. Deze interviews bevestigden dat gebruiksgemak en flexibiliteit belangrijke overwegingen zijn voor organisaties bij het beoordelen van bedrijfssoftware.
Op de conferentie in Como die ik vorige week bezocht werden vele presentaties gehouden met een breder belang dan alleen de bekendheid op de conferentie of in de conferentieproceedings. Een van deze presentaties was die over een ‘Empirical Study on IT Productivity in eGovernment in Korea‘. Afgezien van het feit dat het woord eGovernment er een beetje bijgezocht is, is het de moeite waard om eens wat nader naar deze studie te kijken.
Volgens de auteurs, Dong-Hyun Kim en Hyun-Joo Kim, beiden van de National Information Society Agency in Korea, bleek bij een van hun case-studies (het Koreaanse Patentorgaan) dat de productiviteitsstijging die met IT wordt geassocieerd, zich alleen voordeed in het jaar na de introductie daarvan. Daarna blijft de productiviteitsstijging van de medewerkers stabiel. De productiviteitsstijging bij het Patentorgaan was vooral te danken aan de digitalisering van het te gebruiken documentenmateriaal.
Niet in de paper opgenomen, maar wel uitgebreid besproken tijdens de presentatie zelf, was een tabel over de kosten die in het Patentorgaan gemaakt waren voor IT. Het bleek dat de opbrengsten van de geïmplementeerde IT pas na verloop van ongeveer negen jaren de kosten overtroffen. Dat betekende in dit geval dat ondanks de stijgende productiviteit in het eerste jaar na implementatie, de kosten van aanschaf en onderhoud zich pas na ongeveer negen jaren begonnen terug te verdienen.
Om de productiviteit verder te verhogen wordt gedacht aan het inzetten van geavanceerde Information Retrieval technologie of van Kunstmatige Intelligentie. Dat brengt echter weer gigantische investeringen met zich mee, waarbij het de vraag is of de productiviteitsstijging zich ook na deze investering zou doen gelden. Daarbij: ook die investeringen leveren pas na ongeveer acht of negen jaren opbrengsten op. Is dat de investering waard ?
Enkele maanden geleden heeft de Rijksoverheid een ICT-dashboard gelanceerd. Dat is een website waar verslag wordt gedaan over het verloop van IT-projecten binnen de overheid. Via het stoplichtmodel wordt aangegeven hoe het ermee staat. Het goede nieuws? Alle lichten staan op groen! Het slechte nieuws? ‘Dit kan absoluut niet’, aldus de Software Improvement Group.
Wie het dashboard bekijkt, ziet alleen maar groen, met hier en daar een klein stukje rood als een project uit budget is gelopen, bijvoorbeeld. ‘Het is onwaarschijnlijk dat die signalering klopt, je zou op zijn minst verwachten dat enkele projecten met oranje of rood worden aangegeven’, aldus onderzoekers van de Software Improvement Group (SIG).
Om uit te zoeken hoe de vlag er echt bijhangt, zijn de onderzoekers van SIG onder de motorkap van het dashboard gedoken. Via datamining is de actuele stand van alle projecten achterhaald, en daaruit blijkt dat niet 100 procent van de projecten op groen staat, maar slechts 44 procent.
KPMG slaat alarm over de staat van IT in de zorg. Het managementadviesbueau stelt dat Nederlandse bestuurders in de zorg onvoldoende grip hebben op IT. ‘Het ontbreekt bij de meeste instellingen aan een volledig inzicht in kosten en opbrengsten van informatietechnologie’.
Bij werkcontacten met managers in de zorg bleken veel instellingen geen prognose te kunnen geven van de ontwikkeling van de IT-uitgaven in de komende 3 tot 5jaar. Om IT- en informatiemanagement hoger op de zorgagenda te krijgen, stelden Stan Aldenhoven en Jan de Boer, respectievelijk directeur en partner bij KPMG, een boek samen onder de titel: IT in de zorg; lees voor gebruik de bijsluiter. Hoofdstuk 10 van het boek is gratis te downloaden op de site van KPMG.
‘Gezien de steeds noodzakelijker wordende rol die IT de komende jaren in de Nederlandse zorg zal gaan spelen, is dit op zijn minst een zorgwekkende constatering’, zegt Aldenhoven.
Van de 100 miljoen euro die begin 2010 werd gereserveerd om de ‘versnipperde’ Amsterdamse IT-infrastructuur te standaardiseren, zal waarschijnlijk op 1 januari 2013 nog maar 25 miljoen over zijn. De kosten voor het stabiliseren van de organisatie, techniek en financiën bij de Amsterdamse Dienst ICT, knabbelen namelijk al sinds 2010 aan de som die ooit gereserveerd is voor vernieuwing.
Dat blijkt uit twee openbare bronnen: de financiële bijlage van het oorspronkelijke Uitvoeringsplan ICT, en de ‘raadvoordracht’ die gemeentesecretaris Henk de Jong in juni 2011 verzond aan gemeenteraadsleden van Amsterdam. Het uitvoeringplan ICT is uitgesteld tot 2013. Voordat de ‘versnipperde’ infrastructuur kan worden gestandaardiseerd en gecentraliseerd, moeten organisatie, techniek en financiën worden gestabiliseerd.Tot 2013 komt er een ‘crisisaanpak’. Eind 2012 volgt een ‘herijkte versie’ van het Uitvoeringsplan. IT-wethouder Wiebes schrijft in een brief aan de raadscommissie voor Economische Zaken dat dit plan ‘zonder gevolgen aan de investeringskant kan worden uitgevoerd’.
Dat financiële optimisme valt niet te rijmen met het verzoek dat hij tegelijkertijd doet, om alleen al in 2011 in totaal zo’n 17,6 miljoen euro te gebruiken om de IT te stabiliseren.
De Rekenkamer had te weinig tijd voor gedegen onderzoek naar de besparingen die open source. op kan leveren. Uit normale administraties is dat namelijk niet te halen. De Rekenkamer heeft dus alleen ‘navraag gedaan’. GroenLinks vindt dat dit niet acceptabel is en eist een nieuw onderzoek.
Dat blijkt uit brieven die de Algemene Rekenkamer naar de Tweede Kamer en Hans Sleurink heeft gestuurd. Sleurink heeft een zeer kritische brief naar de onderzoekers gestuurd, waarin hij stelt dat de gebruikte methodiek twijfelachtig is en dat de Rekenkamer niet als een toezichthouder is opgetreden. Hij vindt dat de Rekenkamer een politiek standpunt heeft ingenomen.
Het onderzoek, dat een half jaar in beslag heeft genomen, werd zwaar bekritiseerd en leidde niet tot een antwoord op de vraag hoeveel geld er te besparen is met open-sourcesoftware. De Rekenkamer erkent nu niet volledig te zijn geweest.
Zo schrijft de Rekenkamer dat er wel is gekeken naar kosten van het upgraden van closed source producten, maar dat daar geen prijskaartje aan is gehangen. ‘De reden voor het laatste is dat de hiervoor vereiste informatie niet eenvoudig uit de administratie te halen is’, stellen ze. ‘Het was derhalve onmogelijk deze informatie te achterhalen binnen de voor het onderzoek beschikbare tijd’.
6 april 2011
De Rekenkamer heeft besparingen van open source bij Defensie verkeerd in een rapport opgenomen. Een verdubbeling van het aantal gebruikers en besparingsposten zijn over het hoofd gezien. De Algemene Rekenkamer heeft een aangeleverde open source casus van Defensie verkeerd weergegeven en heeft verzuimd de cijfers bij het departement te verifiëren. Dat blijkt uit een discussie over het rapport van de Algemene Rekenkamer. Die stelde eerder dat er slechts op licenties beperkt geld te besparen valt met open source. Maar uit een aangeleverd voorbeeld van het Ministerie van Defensie blijkt iets heel anders. Een project om de toegang tot internet te beveiligen bespaart miljoenen. De Rekenkamer ziet besparing in licentiekosten per werknemer, terwijl volgens de medewerkers van Defensie ook op beheer wordt bespaard. De Rekenkamer ziet een besparing van 42 procent, maar ziet dan wel een groei van het aantal medewerkers over het hoofd. De werkelijkheid is dat inmiddels tegen dezelfde kosten niet zo’n 2500 mensen maar bijna 6000 mensen worden bediend. Per werkplek is de bezuiniging zelfs 66 procent, meent Defensie-medewerker Olivier Sessink in een (besloten) discussie op LinkedIn. Hij schrijft over het Rekenkamer-rapport: “Ten tweede zijn er een aantal cases aan de rekenkamer aangeboden waarin te zien is dat de bulk van de winst niet uit de licenties komt, maar uit lagere ontwikkelkosten, lagere hardwarekosten en lagere beheerkosten.” Hij wijst op voorbeelden met besparingen van meer dan 50 procent. “Natuurlijk moest het allemaal in korte tijd opgeleverd worden, maar door deze getallen niet mee te nemen is wel een erg verkeerd beeld ontstaan in het rapport.” Dat is dan vriendelijk uitgedrukt.
29 maart 2011
De gemeente Amsterdam wil in de komende drie maanden 4,1 miljoen euro pompen in de eigen IT om de meest nijpende problemen te lijf te gaan. Daarmee moeten verdere storingen worden voorkomen. Het Amsterdamse IT-netwerk liep afgelopen december vast. Een groot aantal ambtenaren kon niet meer werken. Het was de ernstigste uitwas van jarenlange ellende met de hoofdstedelijke IT. In de afgelopen drie jaar zijn vele rapporten geschreven over de erbarmelijke staat van de gemeentelijke automatisering, maar de situatie blijkt nog ernstiger dan verwacht, schrijft IT-wethouder Eric Wiebes aan de gemeenteraad. In de afgelopen twee maanden is een IT-probleemanalyse uitgevoerd waaruit bleek dat de problemen met de organisatie binnen de Dienst ICT en de IT-infrastructuur zwaarder van aard waren dan twee eerdere onderzoeken van het bureau McKinsey beschreven. Zo blijkt de IT verouderd, niet op orde en niet gedocumenteerd.Datastorage, servers, hosting, systemen en kantoorautomatisering zijn verouderd en niet logisch met elkaar verbonden. Er is geen eenduidige backup en restoreomgeving. ‘Daardoor zijn er risico’s voor verlies van gegevens bij storingen’, zo staat in een verklarend document dat naar de gemeenteraadsleden is gestuurd. Het technische beheer is onvoldoende ingericht conform standaarden en de Dienst ICT blijkt kwalitatief niet goed genoeg om de huidige IT-infrastructuur, systemen en generieke applicaties te kunnen beheren. Van veel applicaties is niet bekend hoe ze er precies uitzien. Lifecyclemanagement ontbreekt. Daardoor is er geen zicht en sturing op tijdige vervanging van systemen of apparatuur. Ook is het licentiebeheer niet op orde.
16 maart 2011
Het rapport over de besparing op ICT door gebruik van open source oogst kritiek van zowel regering als parlement. De Algemene Rekenkamer heeft de opdracht onvoldoende uitgevoerd. Dat blijkt uit de reacties op het rapport over open standaarden en open source van de Algemene Rekenkamer. Zo reageert Minister Donner namens zowel BZK als Economische Zaken. Hij prijst aan een kant het feit dat het onderwerp ‘zakelijk en genuanceerd’ wordt gebracht, maar uit zich kritisch over de conclusies. Zo deelt Donner de conclusie dat er voor open standaarden ‘geen bewijsvoering bestaat voor de algemene geldigheid van de potentiële voordelen van open standaarden’ niet. En terecht, want buitenlands onderzoek geeft dat wel degelijk aan. ‘Ik ben wel van mening dat gemiddeld genomen met name de kwalitatieve voordelen van open standaarden groter zijn dan de nadelen, vooral vanuit het oogpunt van interoperabiliteit’, zo schrijft Donner aan de Rekenkamer. Hij wijst op het verminderen van afhankelijkheid van leveranciers als reden voor het gebruik van open standaarden. ‘Ik hecht er juist aan om de complexiteit, de verwevenheid en leveranciersafhankelijkheid te doen verminderen’, schrijft de minister. ‘Het kabinetsbeleid beziet overstappen naar open standaarden en/of open source software daarom niet alleen naar de inspanning die een overstap kost, maar vooral naar lange termijn voordelen en economisch-maatschappelijke baten van betere samenwerking en efficiëntere gegevensuitwisseling binnen en tussen organisaties’. En uiteraard: efficiënter gegevensbeheer op lange termijn, maar dat is een toevoeging van ons.
15 maart 2011
De Rekenkamer heeft na zes maanden onderzoek geen antwoord op de vraag wat er bezuinigd kan worden met open source. De organisatie onderzocht vooral heel veel niet. Die conclusie kan worden getrokken na bestudering van het rapport. Overheersend gevoel is dat van teleurstelling over de beperkte visie. Wat opvalt aan het rapport is dat de Rekenkamer stelt niet in staat te zijn een beeld te schetsen van de ‘hele overheid’. Dat is op zich niet verwonderlijk, omdat de verschillende overheidslagen een totaal verschillende uitgangssituatie hebben en de Algemene Rekenkamer enkel bevoegdheid heeft voor het Rijk. De VNG is wel om advies gevraagd, maar heeft niet gereageerd op het verzoek van de Rekenkamer. De Rekenkamer heeft alleen gekeken naar het fuctioneren van de desktop. Ze heeft niet gekeken naar de server en andere componenten van de werkplek. De rekenkamer wist te achterhalen dat de desktop bij het rijk ongeveer 80 miljoen euro per jaar kost. Daaruit wordt dan de conclusie getrokken dat de haalbare besparingen niet substantieel kunnen zijn. Maar hoeveel dan wel valt te besparen kunnen de onderzoekers niet aangeven. Wel stellen ze dat een overstap op open source ook kosten met zich meebrengt en wijzen ze op de beveiligingsrisico’s van open-sourcesoftware.
11 maart 2011
Open source is gratis (plus vrij als in vrijheid) en open standaarden bieden leveranciersonafhankelijkheid (dus vrijheid). Een onafhankelijk onderzoek door de Algemene Rekenkamer, aangevraagd door de Tweede Kamer, moet een helder antwoord opleveren. De huidige heisa rond en over een onderzoeksrapport van BZK biedt weinig hoop. Dat onderzoek stond vorig jaar op stapel en dus was een onderzoek door de Algemene Rekenkamer niet nodig, argumenteerde BZK toen. Vervolgens bleek ineens dat dat eigen onderzoek niet was uitgevoerd, en toen toch wel. Daarna is het rapport geheim gehouden als ‘privéstuk’ en toen toch uitgebracht, maar met meteen de disclaimer dat het ‘ondeugdelijk onderzoek’ is. Smoesjes om open IT te mijden zijn er voldoende. Hieronder een kort overzicht.
